Phaedrus´ fabler. Latinsk original.
| Graculus superbus et pavo: | Muli duo et latrones | Vacca et capella, ovis et leo |
| Ne gloriari libeat alienis bonis | Muli gravati sarcinis ibant duo; | Numquam est fidelis cum potente societas; |
| Suoque potius habitu vitam degere, | Unus ferebat fiscos cum pecunia, | Testatur haec fabella propositum meum. |
| Aesopus nobis hoc exemplum prodidit. | Alter tumentes multo saccos hordeo. | Vacca et capella et patiens ovis iniuriae |
| Tumens inani graculus superbia, | Ille onere dives celsa cervice eminet | Socii fuere cum leone in saltibus. |
| Penna, pavoni quae deciderant, sustulit | Clarumque collo iactat tintinnabulum; | Hi cum cepissent cervum vasti corporis, |
| seque exornavit. Deinde contemnens suos | Comes quieto sequitur et placido gradu. | Sic est locutus partibus factis leo: |
| immiscet se pavonum formosa gregi, | Subito latrones ex insidis advolant | ´Ego primam tollo, nominor quoniam leo; |
| Illi impudenti pennas eripiunt avi | Interque caedem ferro mulum sauciant, | Secundam, quia sum consors, tribuetis mihi; |
| fugantque rostris. Male mulcatus graculus | Diripiunt nummos, neglegunt vile hordeum. | Tum, quia plus valeo, me sequitur tertia; |
| Redire maerens coepit ad proprium genus; | Spoliatus igitur casus cum fleret suos, | Malo afficietur, si quis quartam tetigerit.´ |
| A quo repulsus tristem sustinuit notam. | ´Equidem´, inquit alter, ´me contemptum gaudeo, | Sic totam praedam sola improbitas abstulit. |
| Tum quidam ex illis, quos prius despexerat: | Nam nil amisi, nec sum laesus vulnere.´ | |
| ´Contentus nostris si fuisses sedibus | Hoc argumento tuta est hominum tenuitas; | Lupus et agnus |
| Et, quod natura dederat, voluisses pati, | Magnae periclo sunt opes obnoxiae. | |
| Nec illam expertus esses contumeliam | Ad rivum eundem lupus et agnus venerant | |
| Nec hanc repulsam tua sentiret calamitas.´ | Canis vetulus et venator | Siti compulsi; superior stabat lupus |
| Longeque inferior agnus. Tunc fauce improba | ||
| Adversus omnes fortis et velox feras | Latro incitatus iurgii causam intulit: |
| Canis cum domino semper fecisset satis, | ´Cur`, inquit, ´turbulentam fecisti mihi | |
| Languere coepit annis ingravantibus. | Aquam bibenti?´ Laniger contra timens: | |
| Aliquando obiectus hispidi pugnae suis | ´Qui possum, quaeso, facere, quod quereris, lupe? | |
| Arripuit aurem, sed cariosis dentibus | A te decurrit ad meus haustus liquor.´ | |
| Praedam dimisit. Hic tunc venator dolens | Repulsus ille veritatis viribus: | |
| Canem obiurgabat. Cui senex contra Lacon: | ´Ante hos sex menses male,´ ait, ´dixixti mihi.´ | |
| ´Non te destituit animus, sed vires meae. | Respondit agnus: ´Equidem natus non eram.´ | |
| Quod fuimus, lauda, si iam damnas, quod sumus.´ | ´Pater hercle tuus, ´ ille inquit, ´male dixit mihi.´ | |
| Hoc cur, Philete, scripserim, pulcre vides. | Atque ita correptum lacerat iniusta nece. | |
| Haec propter illos scripta est homines fabula, | ||
| Qui fictis causis innocentes opprimunt. | ||
VULPES ET CICONIA
CANIS PER FLUVIUM CARNEM FERENS
VULPES ET CORVIS
DE VULPE ET UVA
RANA RUPTA ET BOS
